خانواده مگس‌گیرها (Muscicapidae) یک خانواده بزرگ و متنوع از پرندگان گنجشک‌سان است که شامل حدود 320 گونه در بیش از 50 سرده می‌شود. این خانواده در سراسر جهان، به جز قطب جنوب و برخی جزایر دورافتاده، یافت می‌شود و تنوع زیادی در اندازه، رنگ، رفتار و زیستگاه دارد. با این حال، ویژگی مشترک بیشتر آنها روش شکارشان است که معمولاً شامل نشستن روی یک نشیمنگاه برجسته و پرواز ناگهانی برای گرفتن حشرات در حال پرواز است.
ویژگی‌های کلیدی خانواده مگس‌گیرها:

جثه کوچک تا متوسط: اندازه آنها از گنجشک کوچک تا توکای کوچک متغیر است.
شکل بدن: معمولاً بدنی باریک و راست‌قامت دارند.
منقار پهن در قاعده و نوک‌تیز: منقار آنها معمولاً پهن در قاعده و در انتها باریک و نوک‌تیز است. بسیاری از گونه‌ها دارای موهای حسی (ریش) در اطراف منقار خود هستند که به آنها در گرفتن حشرات کمک می‌کند.
چشمان بزرگ: آنها چشمان نسبتاً بزرگی دارند که به آنها دید خوبی برای شکار حشرات در پرواز می‌دهد.
پاها کوتاه: پاهای آنها معمولاً کوتاه است و برای راه رفتن زیاد مناسب نیست، اما برای نشستن روی شاخه‌ها کافی است. آرایش انگشتان آنها نشین (anisodactyl) است.
پر و بال متنوع: رنگ پرهای آنها بسیار متنوع است و می‌تواند شامل ترکیبی از سیاه، سفید، خاکستری، قهوه‌ای، آبی، نارنجی، زرد و قرمز باشد. بسیاری از گونه‌ها در فصل تولید مثل رنگ‌های درخشان‌تری به خود می‌گیرند.
رفتار شکار: بیشتر مگس‌گیرها شکارچیان فعالی هستند که روی یک نشیمنگاه برجسته (مانند شاخه درخت، بوته یا سیم) می‌نشینند و منتظر عبور حشرات می‌مانند. هنگامی که حشره‌ای را می‌بینند، به سرعت به سمت آن پرواز کرده و آن را در هوا می‌گیرند و سپس به نشیمنگاه خود بازمی‌گردند. برخی گونه‌ها نیز ممکن است از روی زمین یا از میان شاخ و برگ‌ها حشرات را جمع‌آوری کنند.
آواز: آواز آنها معمولاً ساده و ملودیک است، اما برخی گونه‌ها آوازهای پیچیده‌تری دارند.
لانه‌سازی: آنها معمولاً لانه‌های فنجانی شکلی را در شاخه‌های درختان، حفره‌ها، شکاف سنگ‌ها یا روی زمین می‌سازند.
جوجه‌های نیمه‌زودرس: جوجه‌ها پس از خروج از تخم بی‌پر و ناتوان هستند و به مراقبت طولانی مدت والدین نیاز دارند.
زیستگاه‌های متنوع: آنها در انواع زیستگاه‌ها از جنگل‌های انبوه و بوته‌زارها گرفته تا باغ‌ها و مناطق شهری یافت می‌شوند. بسیاری از گونه‌ها مهاجر هستند.