خانواده زردپره‌ها (Emberizidae) یک خانواده بزرگ از پرندگان گنجشک‌سان است که شامل حدود 170 گونه در حدود 40 سرده می‌شود. این پرندگان عمدتاً در دنیای جدید، به ویژه در آمریکای شمالی و جنوبی یافت می‌شوند، با تعداد کمی گونه در دنیای قدیم (اوراسیا و آفریقا). زردپره‌ها معمولاً پرندگان کوچک تا متوسط جثه، اغلب با رنگ‌های کدر و منقارهای مخروطی شکل برای خوردن دانه هستند. بسیاری از آنها آوازهای ساده و تکراری دارند و برخی مهاجر هستند.

توجه مهم: در گذشته، خانواده زردپره‌ها به عنوان زیرخانواده Emberizinae در خانواده بزرگ سهره‌ها (Fringillidae) طبقه‌بندی می‌شد. با این حال، مطالعات ژنتیکی و مورفولوژیکی نشان داده است که آنها به اندازه کافی متمایز هستند که به عنوان یک خانواده جداگانه شناخته شوند.

ویژگی‌های کلیدی خانواده زردپره‌ها:

جثه کوچک تا متوسط: طول بدن آنها معمولاً بین 11 تا 20 سانتی‌متر است.
رنگ‌آمیزی اغلب کدر: رنگ پرهای آنها معمولاً ترکیبی از قهوه‌ای، خاکستری، سفید و سیاه است. بسیاری از گونه‌ها دارای الگوهای خط‌دار یا خال‌دار هستند. برخی گونه‌های نر ممکن است در فصل تولید مثل رنگ‌های زرد، قرمز یا آبی نشان دهند (از این رو نام "زردپره").
منقار مخروطی: بارزترین ویژگی آنها منقار مخروطی شکل آنهاست که برای شکستن و خوردن دانه‌ها سازگار شده است. اندازه و شکل منقار ممکن است بسته به نوع دانه مصرفی کمی متفاوت باشد.
بال‌های متوسط: بال‌های آنها معمولاً متوسط طول دارند و برای پروازهای کوتاه تا متوسط مناسب هستند. برخی گونه‌ها مهاجر هستند و بال‌های بلندتری دارند.
دم متوسط: طول دم آنها متوسط است و شکل آن می‌تواند متفاوت باشد.
پاهای قوی: پاهای آنها قوی است و برای راه رفتن و پریدن روی زمین سازگار شده است. آرایش انگشتان آنها نشین (anisodactyl) است.
آواز معمولاً ساده و تکراری: آواز آنها اغلب شامل صداهای چهچهه‌مانند ساده و تکراری است. برخی گونه‌ها آوازهای پیچیده‌تری دارند.
رژیم غذایی عمدتاً دانه‌خوار: غذای اصلی بیشتر زردپره‌ها دانه‌ها است. آنها از منقار مخروطی خود برای شکستن پوست دانه‌ها استفاده می‌کنند. در فصل تولید مثل، آنها همچنین ممکن است از حشرات و لاروها برای تغذیه جوجه‌های خود استفاده کنند.
لانه‌سازی روی زمین یا نزدیک به آن: بسیاری از گونه‌های زردپره لانه‌های فنجانی شکلی را روی زمین یا در پوشش گیاهی کم ارتفاع می‌سازند. برخی دیگر ممکن است در بوته‌ها یا درختان کوتاه لانه بسازند.
جوجه‌های نیمه‌زودرس: جوجه‌ها پس از خروج از تخم بی‌پر و ناتوان هستند و به مراقبت طولانی مدت والدین نیاز دارند.
بسیاری مهاجر: بسیاری از گونه‌های زردپره که در مناطق شمالی یافت می‌شوند، مهاجر هستند و در فصل زمستان به مناطق گرمتر جنوبی می‌روند.