سنقرها (Harriers) زیرخانواده‌ای از پرندگان شکاری روزگرد به نام Circinae هستند که در خانواده بازان (Accipitridae) قرار می‌گیرند. آنها به خاطر شیوه شکار منحصربه‌فردشان با پرواز کم ارتفاع بر فراز زمین‌های باز و همچنین ویژگی‌های ظاهری خاصشان شناخته می‌شوند.

ویژگی‌های کلیدی سنقرها:

پرواز کم ارتفاع و شناور: سنقرها معمولاً در ارتفاع بسیار پایین، نزدیک به سطح زمین، با بال‌های به شکل V کم عمق پرواز می‌کنند. این نوع پرواز به آنها کمک می‌کند تا به خوبی زمین را برای یافتن طعمه جستجو کنند.
بال‌های بلند و باریک: بال‌های آنها بلند و باریک است که به آنها امکان می‌دهد به آرامی و با مصرف کم انرژی پرواز کنند.
دم بلند: دم آنها معمولاً بلند است و در هنگام پرواز برای حفظ تعادل و مانور دادن استفاده می‌شود.
چهره جغد مانند: بسیاری از سنقرها دارای پرهایی در اطراف صورت خود هستند که به شکل دیسک درآمده و شبیه به صورت جغد به نظر می‌رسد. این ساختار به آنها کمک می‌کند تا صداهای طعمه را بهتر تشخیص دهند، زیرا صدا را به سمت گوش‌هایشان هدایت می‌کند.
پاهای بلند و باریک: پاهای آنها بلند و باریک است و چنگال‌هایشان برای گرفتن طعمه‌های کوچک مناسب است.
تفاوت ظاهری بین نر و ماده: در بسیاری از گونه‌های سنقر، نرها و ماده‌ها رنگ پرهای متفاوتی دارند. ماده‌ها و نابالغ‌ها اغلب پرهای قهوه‌ای با خال‌های تیره دارند و به آنها "ringtails" نیز گفته می‌شود. نرها معمولاً رنگ‌های خاکستری یا روشن‌تری دارند.
شکار در زمین‌های باز: سنقرها بیشتر در مناطق باز مانند مراتع، دشت‌ها، تالاب‌ها و زمین‌های کشاورزی شکار می‌کنند.
رفتار شکار سنقرها:

سنقرها به طور معمول با پرواز آرام و کم ارتفاع بر فراز زمین به دنبال طعمه می‌گردند. آنها از حس شنوایی قوی خود نیز برای تشخیص حرکت طعمه در زیر پوشش گیاهی استفاده می‌کنند. هنگامی که طعمه‌ای را شناسایی می‌کنند، به طور ناگهانی بر آن فرود می‌آیند. رژیم غذایی آنها شامل پستانداران کوچک (مانند موش‌ها و خرگوش‌ها)، پرندگان کوچک، خزندگان، دوزیستان و حشرات بزرگ می‌شود. گاهی اوقات نیز ممکن است لاشه بخورند.