بادخورک
درباره گونه: بادخورک
بادخورک معمولی یک پرنده مهاجر است که به خاطر سرعت و مهارت بینظیرش در پرواز شناخته میشود. این پرنده تقریباً تمام زندگی خود را در هوا سپری میکند و برای خوردن، نوشیدن، جفتگیری و حتی خوابیدن در حال پرواز است. آنها در فصل بهار برای تولیدمثل به اروپا و بخشهایی از آسیا میآیند و در فصل پاییز به آفریقای مرکزی و جنوبی مهاجرت میکنند.

صدای بادخورک:
صدای اصلی بادخورک معمولی یک جیغ بلند، تکراری و سوتمانند است که اغلب به صورت "سریی-سریی" یا "اسریی-اسریی" توصیف میشود. این صدا معمولاً در طول پرواز و به ویژه هنگامی که دستههایی از بادخورکها در حال پرواز بر فراز محلهای لانهسازی یا تغذیه هستند، شنیده میشود. این صدا نقش مهمی در ارتباط بین پرندگان در حال پرواز دارد.
- مشخصات زیستی:
-
وزن: 31-57g
-
طول بدن: 16-17 CM
-
گشودگی بالها: 38-40 CM
-
زمان بلوغ جنسی: 2-4 سال
-
فصل زادآوری: اواخر بهار تا اواسط تابستان
-
تعداد تخم ها:1-4
-
دوره نهفتگی: 19-25 روز
-
زمان خروج از آشیانه و پرواز: 37-56 روز
-
طول عمر : 5-10 سال رکورد 21 سال هم ثبت شده سال
-
فاصله بین دوره تولید مثل: 1 سال
-
رژیم غذایی: حشرات و عنکبوتهای منحصراً حشرات پرنده
نقشه پراکندگی:بادخورک
سایه گونه:بادخورک
وضعیت حفاظتی بادخورک:

تصویر تخم پرنده

تصویر منقار پرنده

تصویر چشم پرنده

تصویر پنجه پرنده

بادخورک
بادخورکهای معمولی پرندگانی هوازی هستند و به طور مستقیم با یک زیستگاه خاص زمینی مرتبط نیستند، زیرا بیشتر زندگی خود را در هوا میگذرانند. با این حال، برای لانهسازی به ساختارهای زیر نیاز دارند:
-
ساختمانهای قدیمی: شکافها، سوراخها و فضاهای زیر شیروانی، لبهها و ناودانهای ساختمانهای قدیمی و متروکه مکانهای اصلی لانهسازی آنها هستند.
-
صخرهها و شکافهای طبیعی: در برخی مناطق، ممکن است در شکافهای صخرهها نیز لانه بسازند.
-
پلها و سایر سازههای مصنوعی: گاهی اوقات از پلها و دیگر سازههای ساخته شده توسط انسان نیز برای لانهسازی استفاده میکنند.
آنها برای تغذیه به مناطق باز هوایی با وفور حشرات پرنده نیاز دارند.
بادخورک
بادخورکهای معمولی منحصراً از حشرات پرنده تغذیه میکنند که آنها را در حین پرواز شکار میکنند. رژیم غذایی آنها شامل انواع مختلفی از حشرات مانند مگسها، پشهها، زنبورها، پروانهها و سایر حشرات کوچک پرنده میشود. آنها اغلب دستههای بزرگی از حشرات را در ارتفاعات بالا شکار میکنند.

کلیدهای شناسایی گونه بادخورک
-
-
شکل بدن: بدنی سیگارمانند و کشیده با بالهای بلند، باریک و داسیشکل دارد. دم آن کوتاه و چنگالی است.
-
اندازه: پرندهای متوسط به طول حدود ۱۶-۱۷ سانتیمتر.
-
رنگ: به طور کلی قهوهای تیره یا دودی یکدست به نظر میرسد. در نور خوب، ممکن است درخشش سبزرنگ یا بنفش داشته باشد. چانه آن ممکن است کمی روشنتر باشد، به خصوص در پرندگان جوان.
-
پرواز: پرواز بسیار سریع، مستقیم و با بال زدنهای پیوسته و کمعمق همراه است. اغلب در ارتفاعات بالا دیده میشود و حرکات آکروباتیک و تغییر جهتهای ناگهانی انجام میدهد.
-
صدا: صدای جیغمانند بلند و تکراری "سریی-سریی" یا "اسریی-اسریی" که اغلب به صورت گروهی در حال پرواز شنیده میشود.
-
پاها: پاهای بسیار کوچک و ضعیفی دارد که برای چنگ زدن به سطوح عمودی مناسب است و برای راه رفتن روی زمین مناسب نیست.
-
رفتارشناسی گونه: بادخورک
-
زندگی هوایی: بادخورکها به طور استثنایی با زندگی در هوا سازگار شدهاند. آنها در حال پرواز غذا میخورند، مینوشند (با پرواز بر فراز سطح آب و نوشیدن قطرات آن)، جفتگیری میکنند و حتی ممکن است در ارتفاعات بالا بخوابند.
-
پرواز سریع و آکروباتیک: آنها پرواز بسیار سریع و چابکی دارند و میتوانند حرکات ناگهانی و پیچیدهای انجام دهند.
-
رفتار گروهی: اغلب به صورت دستههای بزرگ در حال پرواز دیده میشوند، به ویژه در هنگام تغذیه یا در نزدیکی محلهای لانهسازی.
-
وابستگی به لانههای سنتی: آنها به مکانهای لانهسازی خاصی وفادار هستند و هر ساله به همان محل باز میگردند.
-
صدای دستهجمعی: صدای جیغمانند دستههای بادخورک در حال پرواز بر فراز شهرها و روستاها در فصل تابستان بسیار مشخص است.
زاد آوری و تولید مثل: بادخورک
-
رسیدن به محل تولیدمثل: بادخورکها در اواخر بهار به محلهای تولیدمثل خود در اروپا و آسیا میرسند.
-
تشکیل جفت: آنها معمولاً تکهمسر هستند و ممکن است برای چندین سال با یک جفت بمانند.
-
لانهسازی: لانه آنها یک فنجان کمعمق است که از بزاق دهان و مواد جمعآوری شده در هوا مانند پرها و ذرات گیاهی ساخته میشود. آنها این مواد را به سطوح عمودی میچسبانند.
-
تخمگذاری: ماده معمولاً ۲ تا ۳ تخم سفیدرنگ میگذارد.
-
جوجهکشی: هر دو والد به نوبت روی تخمها میخوابند. مدت جوجهکشی حدود ۱۸ تا ۲۵ روز است.
-
مراقبت از جوجهها: جوجهها پس از خروج از تخم لخت و ناتوان هستند و برای مدت طولانی (حدود ۵ تا ۸ هفته) در لانه میمانند و توسط والدین با تودههای حشرات جمعآوری شده تغذیه میشوند. ترک لانه توسط جوجهها معمولاً در اواخر تابستان انجام میشود.