چطور پیدایش کنیم :
قوی کوچک (قوی تندرا) 120 سانتیمتر است ؛ بطور محسوس از قوی گنگ و قوی فریادکش کوچکتر و گردنش کوتاهتر است .
از لحاظ کلی بیشتر به قوی فریادکش شباهت دارد با این تفاوت که منقارش کوتاهتر با زردی کمتر و بدون زاویه ، سرش گرد ، صدایش خیلی آرامتر است . پرنده نابالغ نیز شبیه نابالغ قوی فریادکش ولی از آن کوچکتر است . رفتار و زیستگاه این پرنده مشابه قوی فریادکش می باشد ، ولی پرواز دسته جمعی آن کمتر شکل منظمی دارد . برخلاف قوی گنگ ، شاهپرهای ثانوی بالی را بلند نمی کند و در حال پرواز حرکت بالهایش نظیر پرنده مزبور ، صدای مخصوصی ندارد .
قوی تندرا، دو گونه است قوی کوچک ، Bewick's Swan با نام علمی Cygnus bewickii که درناحیه Palaearctic زندگی می کند و دیگری قوی سوت زن Whistling Swan با نام علمی Cygnus columbianus که در ناحیه Nearctic زندگی می کند.
قوی کوچک
قوی کوچک زیرگونهای مستقل از قوی توندرا است و نام آن از نام توماس بیویک، پرندهشناس و نقاش انگلیسی، گرفته شده.
این پرنده میان ۱۱۵ تا ۱۴۰ سانتیمتر طول دارد. از قوهای دیگر کوچکتر است و گردن و منقاری کوتاهتر دارد. لکههای بخش زرد منقار رقیقتر بوده و گسترش کمتری دارند. پرنده بالغ همانند قوی فریادکش است، با این تفاوت که زردی منقارش در قاعده، کمتر از قوی فریادکش است و از قوی گنگ، به واسطه رنگ منقار و کوچکی جثهاش، متمایز است.
قوهای کوچک گردنشان را راست نگه میدارند و صدایشان بسیار آرام است. پرنده نابالغ، همانند قوی فریادکش است و منقارش صورتی مایل به بنفش، بی قاعدهٔ سیاه رنگ. بال زدن آنها از قوهای گنگ سریعتر است و بیشتر همانند غازها پرواز میکند. صدای این قو مانند قوی فریادکش است و هنگام پرواز و حرکت روی آب با آهنگی دلنشین به گوش میرسد و گاهی از فاصله دور مانند عوعو کردن سگ شنیده میشود. آنها بسیار صدا تولید میکنند و بیشتر آن برای تعیین و پاسداری از قلمرو و برقراری ارتباط است. صداهای بلندتر برای هشدار به مهاجمان، اعلام پیروزی، و یا به منظور پیدا کردن جفت یا جوجههایشان به کار میروند؛ صداهای کوتاهتر اما برای خوشامدگویی و تهدید پیش از حمله تولید میشوند.
این پرنده بومی مناطق شمالی روسیه، از دلتای کانین تا دلتای لنا بوده و زمستانها را در شمال ژاپن، جزایر انگلستان، شمال اروپا، دانمارک و ایرلند میگذراند. قوی کوچک لانهٔ خود را به گونه معمول در جزایر کوچک در مصب رودخانهها، دریاچهها و نزدیک آبگیرهای توندرا میسازد. به صورت مهاجر زمستانی، در شمال ایران، ترکیه، و اوکراین و همچنین غرب چین و شبهجزیره کره رفتوآمد میکند.
نخستین تولیدمثل قوهای گنگ در ۲ تا ۴ سالگی پدید میآید و احتمال موفقیت در زایش با مدت درکنار هم بودن زوج، سن آنها، و اندازه بدنشان در ارتباط مستقیم است. آنها به طور معمول ۳ تا ۷ تخم میگذارد و قوی ماده به تنهایی و برای ۲۹ تا ۳۰ روز بر روی آنها میخوابد. با آنکه تعدادی از جوجهها توسط جانورانی چون روباره شکار میشوند، میزان بقای سالانه برای بالغها کمینه ۸۷ درصد است. این گونه از قوها گاه تا ۲۷ سال عمر میکنند.
قوی سوتزن
قوهای سوتزن دارای نوکی کوتاه و مانند نوک اردک است که به رنگ سیاه بوده و لکهای زرد در قاعده آن دیده میشود؛ بخش زردرنگ نوک محدود به ناحیه کوچکی در جلوی چشمها اغلب بالغها میشود که در قوهای جوانتر وجود ندارد، سیاهی منقار نیز تا نزدیک چشم ادامه مییابد اما دور تا دور چشم را فرا نمیگیرد. از لحاظ رنگآمیزی بالغها و جوجهها، این قو همانند دیگر گونههای قو است، همچنین تاکنون هیچ نمونهای از لیوسیسم در آنها گزارش نشده. طول آنها ۱۲۰ تا ۱۵۰ سانتیمتر است و اندکی از قوی کوچک بزرگترند. دلیل نامگذاری این قو به سوتزن اینست که در هنگام مهاجرت با به هم زدن بالهای نیرومند خود صدایی مانند سوت تولید میکند و کسانی که تا کیلومترها در اطراف باشند میتوانند این صدا را آشکارا بشنوند.
این گونه از قو همانندی بسیاری به قوی فریادکش دارد ولی از لحاظ جثه کوچکتر است و در هنگام پرواز همانند غاز پرواز میکند. این پرنده ساقها و پنجههای سیاهی دارد و همگی پرهای بدن آن سفید هستند. قوهای سوتزن تولید صدای بسیار دارند و این شامل ارتباط صدایی پدر و مادر با فرزندان، نوای پیروزی، خوشامدگویی به دیگر قوها، در هنگام پرواز و پیش از آن میشود.
قوهای سوتزن در مناطق توندرایی قطب شمال از شمال غربی کبک و شمال انتاریو، قلمروهای شمالغربی، یوکان تا آلاسکا با بیشترین تراکم در دلتای رودخانهها تخم گذاری میکنند. در جزایر الوشن و چوکوتکا میان این قوها و قوی کوچک جفتگیری صورت میگیرد. در هنگامی جز فصل جفتگیری و تخمگذاری، این پرندهها به مناطق جنوبیتر مهاجرت میکنند. مناطق جنوبی ونکوور، ایالت واشنگتن، اورگن، نوادا، و یوتا در غرب ایالات متحده و کرانههای اقیانوس اطلس در نیو جرسی و کارولینای جنوبی در شرق از جمله مکانهای اقامتگزینی این قوها هستند. جمعیت این قوها به تدریج در حال زیادتر شدن است و از دهه ۱۹۵۰ به این سو ۲ برابر شدهاست. سرشماریهای مربوط به تعداد قوهای ساکن در شرق آمریکای شمالی در سال ۲۰۰۰ میلادی عدد ۱۰۰٬۰۰۰ قو را برآورد میکنند.