چطور پیدایش کنیم:

آنقوت پرنده‌ای است به طول 58 الی 70 سانتیمتر که عرض بال‌های آن در حالت باز، بین 110 تا 135 سانتیمتر می‌باشد. آنقوت هم اندازه تنجه بوده و در واقع، اردکی شبیه غاز است. منقار نسبتاً کوچک و سیاه رنگی دارد. بال و پر به رنگ قهوه‌ای مایل به نارنجی یک دست و سر و گردن کم رنگ‌تر می‌باشد. روی تنه و زیر تنه به رنگ نارنجی بلوطی و سر از نخودی روشن تا مایل به سفید متغیر است. پرهای پروازی بال سیاه رنگ می‌باشد. روی بال به رنگ سبز براق و رنگین کمانی و پیش بال و زیر آن کاملاً سفید است. پاها، دم‌گاه و دم سیاه رنگ می‌باشد. از دور، هر دو جنس شبیه به هم دیده می‌شوند در حالی که از نزدیک، دو جنس متفاوت از هم هستند. در طول فصل جفت‌گیری (تابستان)، سر و گردن پرنده نر بالغ کرم رنگ با طوقی باریک و سیاه در پایین گردن است ولی پرنده ماده و نابالغ فاقد این طوق می‌باشد. سر پرنده ماده کم رنگ‌تر و تقریباً سفید بوده و در گونه‌ها و پیشانی، بخش‌های سفید رنگ دارد.
در هنگام پر‌ریزی، ظاهر آنقوت تغییرات بسیاری می‌یابد هر چند که روند پر‌ریزی تدریجی و نامحسوس است. در خارج از فصل جفت‌گیری، طوق گردنی سیاه رنگ در پرنده نر کم رنگ‌تر شده یا کاملاً محو می‌شود به عبارت دیگر پرهای گردن جنس نر سالی دو بار عوض می‌شود.
جوجه‌ها بعد از تولد و در دوره‌ای که هنوز پوشیده از کرک هستند دارای رو تنه قهوه‌ای تیره و زیر تنه سفید رنگ می‌باشد. صورت اغلب سفید و پاها و منقار خاکستری رنگ است. پرندگان نابالغ شبیه بالغین هستند ولی رنگ پر و بال آنها کم رنگ‌تر بوده و علائم خاکستری رنگ، روی بال‌ها دارند. پرواز آنقوت بیشتر شبیه غاز است تا اردک. پرواز آن، مانند اردک‌های سر سبز، سریع و مستقیم با بال زدن‌های آهسته می‌باشد. در این حالت، آنقوت را می‌توان از روی قوس گردن و افتادگی شانه، از اردک‌های سر سبز تشخیص داد. در پرواز، پوش‌پرهای سفید بال کاملاً مشخص است.

تغذیه و رفتار

آنقوت‌ها همه چیز‌خوار بوده از علف‌ها، دانه‌ها، حشرات، نرم‌تنان و ماهیان تغذیه می‌کنند. در مقایسه با اکثر اردک‌ها بیشتر خشکی‌زی بوده و بیشتر وقتشان را در خشکی و دور از آب صرف می‌کنند. آنها در علفزارهای خشک علف‌ها را می‌چینند و حشرات را پیدا کرده و می‌خورند و در داخل خاک‌های نرم به جستجوی لارو حشرات می‌پردازند. همانند دیگر اردک‌ها، می‌توانند روی آب نیز بچرخد و در هنگام تغذیه در آب‌های کم عمق با سر و ته شدن در داخل آب، به جستجوی حشرات و گیاهان آبزی بپردازند.
آنها شناگران ماهری بوده و در هنگام شنا، سر خود را راست گرفته و جلوی بدن را پایین می‌دهند.
اگر چه آنقوت‌ها ممکن است در سراسر سال، در برابر دیگر پرندگان، حالت ستیزه‌جو داشته باشند ولی در زمان تولید‌مثل، بیشتر طالب قلمرو هستند به طوری که پرنده نر فعالانه از محدوده خودش دفاع می‌کند و دیگر پرندگان آبزی را از آن دور می‌کنند. ولی غیر از این زمان، اغلب سال را در همراهی با دیگران و بعضاً در قالب گله‌های چند هزارتایی می‌گذرانند. گروه‌های خانوادگی (هم والدین و هم فرزندان یک ساله آنها) تمایل دارند در قالب یک واحد در کنار هم بمانند. آنقوت‌ها معمولاً به صورت جفت جفت یا گروه‌های کوچک دیده می‌شوند و به ندرت گله‌های بزرگی می‌سازند. در عین حال در دریاچه‌ها یا رودهای آرام اجتماعات زمستانی بسیار بزرگی ممکن است تشکیل دهند.
در اسارت، آنقوت‌ها خلق و خوی تهاجمی و غیراجتماعی دارند و بهتر است به صورت جفت جفت نگهداری شوند مگر آن که محدوده خیلی بزرگی برای آنها در نظر گرفته شود. در این صورت، می‌توان آنها را با دیگر گونه‌ها یک جا نگه داشت هر چند در زمان تولید‌مثل، پرخاشگر هستند:
آنقوت‌ها پرندگان پر طاقتی بوده و قادر به تحمل آب و هوای بسیار سرد می‌باشند.

تولید‌مثل

بین دو جنس، پیوندهای جفتی قوی تشکیل می‌شود که معمولاً برای تمام عمر برقرار می‌ماند. آنها عموماً در حفره‌های روی زمین و داخل شن‌ها و بعضاً در شکاف صخره‌ها و در سوراخ‌های داخل تنه درختان لانه می‌سازند. لانه معمولاض به وسیله جنس ماده و از مواد گیاهی در دسترس ساخته شده و با کرک آستر می‌شود. بعضی مواقع، آنقوت‌ها چندین کیلومتر دور از نزدیک‌ترین رودخانه یا دریاچه به تولید‌مثل می‌پردازند. پرنده ماده در داخل سوراخ، بین 6 تا 12 تخم سفید صاف می‌گذارد و روی آنها می‌خوابد، جوجه‌ها بعد از 28 الی 30 روز از تخم در می‌آیند. هر دوی والدین از جوجه‌ها مراقبت می‌کنند. حدود 8 هفته طول می‌کشد تا جوجه‌ها پر در بیاورند.
پرندگان جوان تا دو سالگی قادر به تولید‌مثل نیستند.