Skip to main content
نام گونه: کورکور سیاه
نام علمی: Milvus migrans
نام انگلیسی: Black Kite
کورکور سیاه
کورکور سیاه
کورکور سیاه

درباره گونه: کورکور سیاه

کورکور سیاه یکی از فراوان‌ترین پرندگان شکاری در جهان است که پراکندگی گسترده‌ای در اروپا، آسیا، آفریقا و استرالیا دارد. این پرنده هم شکارچی و هم مردارخوار است و به عنوان یک پاک‌کننده طبیعی در محیط‌زیست نقش مهمی ایفا می‌کند. کورکورهای سیاه اغلب در نزدیکی سکونتگاه‌های انسانی، شهرها، و مناطقی که منابع غذایی فراوان دارند (مانند محل‌های دفن زباله و کشتارگاه‌ها) دیده می‌شوند. آن‌ها پرندگانی اجتماعی هستند، به ویژه در خارج از فصل تولیدمثل، و اغلب در دسته‌های بزرگ مشاهده می‌شوند.

 

 

صدای کورکور سیاه:

کورکور سیاه صدای بلند و مشخصی دارد. آوای رایج آن‌ها شبیه به یک سوت بلند و لرزان است که می‌تواند به صورت "کی-ویک-ویک-ویک" یا "ویوو-ویوو" توصیف شود. این صدا اغلب در پرواز یا در نزدیکی لانه شنیده می‌شود و برای ارتباط با یکدیگر، اعلام حضور یا دفاع از قلمرو استفاده می‌شود. آن‌ها همچنین صداهای دیگری مانند جیغ‌های خشن یا خرخر نیز تولید می‌کنند.

 

  • مشخصات زیستی:
  • وزن: 630-1000g
  • طول بدن: 48-61 CM
  • گشودگی بالها: 130-155 CM
  • زمان بلوغ جنسی: 2-3 سال
  • فصل زادآوری: اوایل بهار، اوایل تابستان
  • تعداد تخم ها:2-4
  • دوره نهفتگی: 30-32 روز
  • زمان خروج از آشیانه و پرواز: 42-56 روز - 6-8 هفته
  • طول عمر : 1-12 سال رکورد 25 ساله هم داشته است سال
  • فاصله بین دوره تولید مثل: 1 سال
  • رژیم غذایی: بسیار فرصت‌طلب؛ عمدتاً لاشخور است و از لاشه، احشاء و زباله تغذیه می‌کند. همچنین از ماهی‌ها، حشرات، پستانداران کوچک، پرندگان (به‌ویژه جوجه‌ها و جوجه‌های جوان)، دوزیستان و خزندگان نیز تغذیه می‌کند. اغلب در اطراف سکونتگاه‌های انسانی، محل‌های دفن زباله و در امتداد رودخانه‌ها دیده می‌شود.
نقشه پراکندگی کورکور سیاه
نقشه پراکندگی:کورکور سیاه

سایه پرنده کورکور سیاه
سایه گونه:کورکور سیاه

وضعیت حفاظتی کورکور سیاه:

کورکور سیاه در سطح جهانی بر اساس ارزیابی IUCN در رده کمترین نگرانی (Least Concern - LC) قرار دارد. جمعیت جهانی آن بسیار زیاد (حدود ۱,۰۰۰,۰۰۰ تا ۲,۵۰۰,۰۰۰ فرد بالغ) و گسترده است. با این حال، در برخی مناطق ممکن است جمعیت‌های محلی با کاهش روبرو باشند. تهدیدات احتمالی شامل کاهش منابع غذایی، آلودگی، و تغییرات زیستگاهی است.

تصویر تخم پرنده

تصویر منقار پرنده

تصویر چشم پرنده

تصویر پنجه پرنده

کورکور سیاه
زیستگاه گونه

کورکور سیاه

کورکور سیاه در طیف وسیعی از زیستگاه‌ها یافت می‌شود، اما معمولاً مناطقی را ترجیح می‌دهد که ترکیبی از آب، درختان بلند برای لانه‌سازی و مناطق باز برای شکار و مردارخواری داشته باشند. این زیستگاه‌ها شامل:

  • مناطق جنگلی پراکنده.
  • زمین‌های کشاورزی، مراتع و علفزارها.
  • حاشیه‌های رودخانه‌ها، دریاچه‌ها، تالاب‌ها و سواحل دریا.
  • اطراف شهرها، روستاها و محل‌های دفن زباله.

در ایران، این پرنده هم به صورت بومی و زادآور در برخی مناطق (مانند شمال کشور و بخش‌هایی از جنوب) حضور دارد و هم به صورت نیمه‌مهاجر و زمستان‌گذر در مناطق مختلف دیده می‌شود.

تغذیه گونه

کورکور سیاه

کورکور سیاه هم شکارچی است و هم مردارخوار. رژیم غذایی گسترده‌ای دارد که شامل:

  • لاشه حیوانات: منبع اصلی غذایی آن‌ها است. این شامل لاشه پستانداران، پرندگان، ماهی‌ها و سایر حیوانات می‌شود.
  • ماهی: به ویژه ماهی‌های مرده یا بیمار که در سطح آب شناورند.
  • حشرات: مانند ملخ‌ها و سوسک‌ها.
  • خزندگان: مارمولک‌ها و مارها.
  • پستانداران کوچک: موش‌ها و سایر جوندگان.
  • پرندگان کوچک یا بیمار: گاهی اوقات پرندگان ضعیف یا جوجه‌ها را شکار می‌کنند.

آن‌ها در پاکسازی محیط‌زیست از لاشه‌ها نقش حیاتی دارند.

کلیدهای شناسایی گونه کورکور سیاه

  • اندازه متوسط: کورکور سیاه یک پرنده شکاری با جثه متوسط است، طول بدنش حدود ۵۰-۶۰ سانتی‌متر و طول بال‌هایش حدود ۱۳۰-۱۵۰ سانتی‌متر.
  • رنگ‌آمیزی کلی قهوه‌ای تیره: پر و بالش عمدتاً قهوه‌ای تیره تا قهوه‌ای مایل به خرمایی است. سر و گردن ممکن است کمی روشن‌تر باشند.
  • دم دو شاخه یا مثلثی شکل: دم دراز و دو شاخه است، اما شکاف آن کمتر از کورکور حنایی (Milvus milvus) است و در پرواز ممکن است بیشتر مثلثی به نظر برسد. این ویژگی در پرواز مشخص و یکی از بهترین نشانه‌های شناسایی آن است.
  • لکه سیاه در زیر بال‌ها (در برخی زیرگونه‌ها): در زیر برخی از شاهپرها ممکن است لکه‌های تیره دیده شود.
  • بال‌های بلند و زاویه‌دار: بال‌ها بلند و در پرواز کمی خمیده و زاویه‌دار نگه داشته می‌شوند. پرواز اغلب با بال‌بازروی‌های طولانی و شناور همراه است.
  • منقار: سیاه با قاعده زرد.
  • پاها: زرد رنگ با پنجه‌های سیاه.
  • چشم‌ها: قهوه‌ای تیره.
  • نابالغ‌ها: پر و بال روشن‌تر و خال‌دارتر از بالغ‌ها هستند و پشت و بال‌هایشان ممکن است لکه‌های سفید بیشتری داشته باشد.

رفتارشناسی گونه: کورکور سیاه

  • اجتماعی: پرندگانی بسیار اجتماعی هستند، به ویژه در خارج از فصل تولیدمثل، و اغلب در دسته‌های بزرگ در مناطق تغذیه یا خوابگاه‌های مشترک دیده می‌شوند.
  • پرواز باشکوه: پروازی قوی و باشکوه دارند، اغلب برای مدت طولانی در آسمان با بال‌های باز و کمی خمیده پرواز می‌کنند و از جریان‌های هوایی گرم (ترمال) برای اوج گرفتن استفاده می‌کنند.
  • مردارخواری: تمایل زیادی به مردارخواری دارند و اغلب در محل‌های دفن زباله، کشتارگاه‌ها یا کنار جاده‌ها در حال تغذیه از لاشه دیده می‌شوند.
  • جمع‌آوری مواد عجیب در لانه: به جمع‌آوری انواع مواد عجیب مانند پلاستیک، کاغذ، یا پارچه برای لانه خود معروف هستند.
  • شکار opportunist: علاوه بر مردار، به صورت فرصت‌طلبانه شکار نیز می‌کنند.

زاد آوری و تولید مثل: کورکور سیاه

  • سیستم جفت‌گیری: کورکورهای سیاه معمولاً تک‌همسر هستند و به نظر می‌رسد پیوند جفتی برای تمام عمر باقی بماند.
  • لانه‌سازی: لانه‌های خود را روی درختان بلند، اغلب در نزدیکی آب، می‌سازند. گاهی اوقات از لانه‌های متروک کلاغ‌ها یا سایر پرندگان شکاری استفاده می‌کنند و هر سال مواد جدیدی به آن اضافه می‌کنند. لانه توده‌ای نسبتاً بزرگ از شاخه‌ها، خار و خاشاک است که با موادی مانند پشم، پارچه و کاغذ پوشانده می‌شود.
  • تخم‌گذاری: ماده معمولاً ۲ تا ۳ تخم (گاهی ۱ تا ۵ تخم) سفید مات با خال‌ها و لکه‌های قرمز یا قهوه‌ای می‌گذارد.
  • جوجه‌کشی: هر دو والد در جوجه‌کشی شرکت می‌کنند، اما نقش ماده برجسته‌تر است. دوره جوجه‌کشی حدود ۲۵ تا ۳۸ روز طول می‌کشد.
  • مراقبت از جوجه‌ها: جوجه‌ها در بدو تولد پوشیده از کرک هستند و برای تغذیه به والدین وابسته می‌باشند. آن‌ها حدود ۴۲ روزگی لانه را ترک می‌کنند اما تا مدتی پس از آن همچنان در نزدیکی لانه می‌مانند و توسط والدین تغذیه می‌شوند.
  • بلوغ: کورکورهای سیاه پس از ۲ سالگی به بلوغ می‌رسند و قادر به جفت‌گیری هستند.

گالری تصاویر گونه کورکور سیاه

Milvus Migransphoto1
Milvus Migransphoto4
Milvus Migransphoto2
Milvus Migransphoto3